بهائیت در دامن صهیونیسم

در چند سال گذشته از گوشه و کنار کشور خبرهای خلاف انتظاری در مورد فعالیتهای فرقه بهائیت شنیده می‌شود که نمونه آخر آن نامه پراکنی بی پروای این فرقه در داخل کشور با محتوایی مظلوم‌نمایانه است. گویا فشار سازمانهای بین‌المللی به اصطلاح مدافع حقوق بشر و دولتهای غربی بر دولتمردان ما اثر کرده و آنها را در برخورد با این فرقه دچار تردید و سستی کرده است.
با اینهمه، صرف نظر از عقاید خرافی، کفرآمیز و ضداسلامی‌ موجود در بهائیت، واقعیتی که راه هرگونه توجیه و استدلال را برای عدم برخورد قاطع با این فرقه می‌بندد، پیوند بهائیت با صهیونیسم است که گویا چندان مورد توجه مسئولان کشور قرار ندارد. چه خطری بالاتر از اینکه سرسپردگان اسرائیل نه در فلسطین اشغالی که در کنار گوش خودمان مشغول به فعالیت باشند و نه تنها با آنها برخورد نشود، بلکه از سوی برخی دستگاههای کشور به آنها آزادی عمل داده شود؟
بنابراین، به بیان شمه‌ای مختصر از وابستگی فرقه بهائیت به صهیونیسم می‌پردازیم با این امید که مسئولان امنیتی و قضایی کشور با در نظر داشتن این وابستگی در خشکاندن ریشه‌های فاسد این فرقه وسواس بیشتری نشان دهند:

اعراب به ما چه می آموختند؟

مطلبی که احتمالا در خیلی از شبکه های اجتماعی به آن برخورد کرده اید:

مگر نه اینکه:

اعراب به ما آموختند که آنچه را که می‌خوریم «غذا» بنامیم و حال آنکه در زبان عربی غذا به «پس آب شتر» گفته می‌شود. اعراب به ما آموختند که برای شمارش جمعیّتمان کلمه‌ی «نفر» را استفاده کنیم و حال آنکه در زبان عربی حیوان را با این کلمه می‌شمارند و انسان را با کلمه‌ی «تن» می‌شمارند؟ شما پنج تن آل عبا و هفتادو دو تن صحرای کربلا را به خوبی می‌شناسید. اعراب به ما آموختند که «صدای سگ» را «پارس» بگوییم و حال آنکه این کلمه نام کشور عزیزمان می‌باشد؟ اعراب به ما آموختند که «شاهنامه آخرش خوش است» و حال آنکه فردوسی در انتهای شاهنامه از شکست ایرانیان سخن می‌گوید. آیا بیشتر از این می‌شود به یک ملّت اهانت کرد و همین ملّت هنوز نمی‌فهمد که به کسانی احترام می‌گذارد که به او نهایت حقارت را روا داشته‌اند و هنوز با استفاده‌ی همین کلمات به ریشش می‌خندد. حداقل بیایید با یک انقلاب فرهنگی این کلمات و این افکار را کنار بگذاریم. به جای «غذا» بگوییم «خوراک»، به جای «نفر» بگوییم «تعداد»، به جای «پارس سگ» بگوییم «واق زدن سگ»، به جای «شاهنامه آخرش خوش است» بگوییم «جوجه را آخر پائیز می‌شمارند» و …

به یاد تو،علیه تو،با حرف خودت مینویسم،میرحسین...

بی مقدمه....یاد آن روز زنده باد...

 

ایلومیناتی،اتاق فکر شیطان(2)

ایلّومیناتی (Illuminati) همان اتاق فکر برای رأس فراماسون یا بهتر بگوییم اتاق فکر شیطان است. کلیات تمامی تصمیمات برای تشکیل حکومت جهانی و سلطه بر جهان تحت عنوان تئوری توطئه، در ایلومیناتی طراحی، تدوین، سیاستگذاری و برنامه‌ریزی شده و جهت اجرا در کنفرانس سالانه‌ی بیلدربرگ (Bilderberg) که هر ساله با شرکت حدود 130 تن از بانکداران، سیاسیون، نظامی‌ها و اصحاب رسانه تشکیل می‌گردد، دیکته و ابلاغ می‌شود.  

 

 

 

Iranpn - سازمان‌های اداره‌ کننده‌ی جهان: Illuminati   - ایلّومیناتی، اتاق فکر شیطان/ فصل دوم  :

 

 

شیطان پرستی(قسمت آخر)

در این قسمت پایانی،به بررسی موسیقی در خدمت شیطان پرستان و فعالیتها و مهمترین افراد آن پرداخته میشود.

نظر نیز فراموش نشود!

شیطان پرستی(قسمت سوم)

در این قسمت،علائم و نمادهای شیطان پرستی،اعمال در مراسمات شیطان پرستی،کتب شیطان پرستان و فیلمهای شیطان پرستی اشاره می گردد.

تشکیلات شیطانی ایلومیناتی(1)

پیدایش این سؤال در ذهن هر خواننده یا محققی بسیار طبیعی و بدیهی است که اگر در چنین نشستی هیچ تصمیمی اخذ نمی‌گردد و هیچ مصوبه‌ای صادر نمی‌گردد، پس تصمیمات برای اداره‌ی جهان در کدام سازمان یا ارگان یا تشکیلاتی گرفته شده و به نقش‌آفرینان عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، رسانه‌ای و نظامی دیکته می‌شود؟ آیا در کاخ سفید امریکا، کاخ باکینگهام انگلیس، یا کاخ الیزه فرانسه، یا کاخ کرملین روسیه؟ و یا در CIA   و پنتاگون و یا در کمیته‌ای مشترک از سران؟ اما پاسخ منفی است. بلکه کلیه‌ی تصمیمات در سازمان مخوف دیگری به نام «Illuminati » که اتاق فکر شیطان است طراحی و اتخاذ می‌گردد.

شیطان پرستی(قسمت دوم)

شاید از لحاظ اهمیت،این قسمت از قسمت اول هم مهمتر باشد،دانستن شیطان پرستی و مبانی آن،علل به وجود آمدن،شیطان پرستی در جوامع اسلامی،اشکالات شیطان پرستی و شاخه های شیطان پرستی چیزی است که در این قسمت می خوانید.

موسیقی شیطان،منسن کیست و چه می کند؟

این مقاله درآمدی مناسب بر شخصیت و اقدامات مرلین منسون،یکی از معروفترین و ثروتمندترین و پرطرفدارترین شیطان پرستان حال حاضر جهان می باشد.خواندن آن خالی از لطف نیست.

فرقه شیطان پرستی(قسمت اول)

«شیطان پرستی»؛ به معنای پرستش شیطان به عنوان قدرتی بسیار قوی‌تر و مؤثرتر از قدرت واقعی؛ یعنی خداوند متعال می باشد. در این عقیدۀ باطل، شیطان به عنوان نماد قدرت و حاکمیت بر روی زمین و قدرتی به عنوان برترین قدرت دو جهان، مورد توجه و پرستش قرار دارد که دنیایی را که به عنوان دوزخ شمرده می شود، قانونمند می‌کند.

سیر تحول و تطور تاریخی شیطان پرستی را می توان در چند مرحله تقسیم بندی نمود:

شیطان پرستی بدوی (دوران باستان)، شیطان‌پرستی در قرون وسطی (قرن ۴ تا ۱۵ میلادی)، شیطان پرستی مدرن (قرن ۱۶ تا ۱۹میلادی)، شیطان پرستی جدید (قرن بیستم به بعد).

شیطان پرستی در جوامع اسلامی؛ مانند عراق و مصر و ایران نیز نفوذ داشته است.

شیطان‌پرستی مدرن از نیمه قرن ۱۶ میلادی آغاز شده و در سال ۱۹۶۶ م، با تأسیس «کلیسای شیطان» توسط «آنتوان لاوی» و با حمایت شبکه صهیونیست و سرویس های جاسوسی، وارد مرحله جدید شد.