۰۶ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۸:۰۰
امامت
امامت از مهمترین موضوعات اسلامی است و حمله دشمنان اسلام به خصوص وهابیت ما را به آنجا می کشاند تا
مطلبی درباره آن قرار دهیم و البته این وظیفه هر شیعه است.در این مطلب به شرح کوتاه امامت و استدلال آن
می پردازیم:
امامت
نبوت به معنای راهنمایی و امامت به معنای راهبری است.راهنمایی یعنی راه را نشان میدهد ولی امام یعنی جلودار می شود و به سرمنزل غایی میرساند.برای همین فقط بعضی از انبیا امام بوده اند.همچنین امامت به معنای پیشوایی و رهبری است و امام کسی است که رهبری مردم در همه امور دنیوی و اخروی به عهده گیرد.خلافت هم به معنای جانشینی است تا بعد از پیامبری که از طرف خدا انتخاب شده است کارها و وظایف وی را انجام دهد.کسی هم که جانشین فرستاده خدا میشود هم باید خدا او را تایید کرده باشد و به نظر جمعی انسان که خطاکارند نمی توان پست ادامه نبوت پیامبر برگزیده و رهبر همه مردم در همه امور را داد.
پس از آنکه حضرت ابراهیم(ع)توسط آزمون های گوناگون و با مجاهدت آزموده شد و پیروز شد خداوند فرمود:
«انّی جاعِلکَ للنّاسِ اِماماً»
از متن این ابلاغ پیداست امامت باید توسط خدا تعیین گردد.
«وَ جعلنا مِنهم أئمة یهدون بأمرنا لمّا صَبَروا و کانوا بایاتنا یوقنون»
«ما از آنان امامهایی قرار دادیم که به امر ما مردم را هدایت کنند،چون صبر کردند و به نشانه های ما یقین داشتند»
در این آیه نیز آشکار است که امام توسط خدا مشخص می گردد.
ما نیز به همین آیات اکتفا میکنیم و دیگر آیات نشانگر ولایت حضرت علی(ع)همچون آیه 55 مائده و 59 نساء و 67 مائده را نمی آوریم.
لزوم وجود امام نیز بدین گونه استدلال میشود که به دلیل هدایت انسانها که دلیل برانگیخته شدن انبیا بوده است بعد از درگذشت پیامبر اعظم(ص) گماشته شدن امام نیز حتمی است تا مردم را در راه صحیح رهبری نماید و اختلافات را بردارد و همین طور نیاز هر جامعه ای به رهبر نیز دلیلی دیگر بر لزوم وجود امام است.
