«شیطان پرستی»؛ به معنای پرستش شیطان به عنوان قدرتی بسیار قوی‌تر و مؤثرتر از قدرت واقعی؛ یعنی خداوند متعال می باشد. در این عقیدۀ باطل، شیطان به عنوان نماد قدرت و حاکمیت بر روی زمین و قدرتی به عنوان برترین قدرت دو جهان، مورد توجه و پرستش قرار دارد که دنیایی را که به عنوان دوزخ شمرده می شود، قانونمند می‌کند.
سیر تحول و تطور تاریخی شیطان پرستی را می توان در چند مرحله تقسیم بندی نمود:
شیطان پرستی بدوی (دوران باستان)، شیطان‌پرستی در قرون وسطی (قرن ۴ تا ۱۵ میلادی)، شیطان پرستی مدرن (قرن ۱۶ تا ۱۹میلادی)، شیطان پرستی جدید (قرن بیستم به بعد).
شیطان پرستی در جوامع اسلامی؛ مانند عراق و مصر و ایران نیز نفوذ داشته است.
شیطان‌پرستی مدرن از نیمه قرن ۱۶ میلادی آغاز شده و در سال ۱۹۶۶ م، با تأسیس «کلیسای شیطان» توسط «آنتوان لاوی» و با حمایت شبکه صهیونیست و سرویس های جاسوسی، وارد مرحله جدید شد.
